واسه پر کشیدن من
خواستی آسمون نباشی
حالا پر پر میزنم تا
همیشه آسوده باشی
دیگه نه غروب پاییز
رو تن لخت خیابون
نه به یاد تو نشستم
زیر قطره های بارون
واسه من فرقی نداره
وقتی آخرش همینه
وقتی دلتنگی این خاک
توی لحظه هام میشینه
تو میری شاید که فردا
رنگ بهتری بیاره
ابر دلگیر گذشته
آخرش یه روز بباره
ولی من میمونم اینجا
با دلی که دیگه تنگه
میدونم هرجا که باشم
آسمون همین یه رنگه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر